Een volmondige fuck. Niemand kan de vloek zo vet aanzetten als de Britse Adele. Maar ze flapt hem eruit met verve. Want zo is ze: een stijlvolle souldiva met een typisch 'British brat'-attitude. Met '21' bewijst de 22-jarige zangeres dat ze geen eendagsvlieg is en op wereldniveau kan meedraaien. Toch zijn er volgens het zangtalent nog heel wat verbeterpunten te vinden.

Met de albumtitel '21' wil je aangeven dat je gegroeid bent ten opzichte van je vorige album '19'. Wat heb je geleerd?
"Een van de hoofdthema's op dit album is mijn zelfbewustzijn. Ik heb een veel beter beeld van mijn doen en laten en omgeving. Op mijn eerste album zong ik nog alsof alles wat ik deed goed was en de rest een stelletje cunts waren. Dat is natuurlijk behoorlijk naïef. Nu weet ik beter wat ik in bepaalde situaties moet zeggen of wanneer ik juist mijn mond moet houden. Als je bijvoorbeeld verwachtingen van een ander hebt, dan moet je die verwachtingen ook uitspreken."

Dat klinkt als een wijsheid die je hebt overgehouden aan een relatie. Is dat zo?
"Na de tour rond mijn eerste album '19' ontmoette ik de liefde van mijn leven - voor dat moment dan, want we zijn nu niet meer bij elkaar, haha! Ik werd zo opgeslokt door de relatie dat ik de rest om me heen vergat. Dat was een heel universele ervaring. Het ging zo snel. 'Ik' veranderde in 'wij'. Het was de eerste keer dat ik me zo aan iemand heb toegewijd. Dat was op gegeven moment niet leuk meer. Ik zoek steun, maar ik houd er ook van om zelfstandig te zijn. Ik heb geleerd om daar duidelijk in te zijn."

Ben je ook op muzikaal gebied gegroeid?
"Voor het eerst heb ik mezelf helemaal op muziek gestort. Ik heb echt leren luisteren. Wanda Jackson, Alison Krauss, The Steel Drivers, Sinéad O'Connor, ik vind het allemaal te gek. Als tiener dacht dat ik alles al kende. Ik heb lang door Amerika getourd. Daar ben ik door mijn tourbuschauffeur overladen met americana, country en blues. In Engeland spelen die muziekstijlen geen rol. Maar ik vind ze heel interessant en heb me er helemaal in ondergedompeld. De invloeden daarvan moest ik op de een of andere manier op dit album krijgen."

Je staat bekend als natuurtalent. Heb je jezelf alles op zanggebied aangeleerd of ben je de schoolbanken ingedoken?
"Toen ik elf of twaalf was heb ik één keer zangles gehad. Direct na afloop dacht ik na over wat ik aan het doen was. Ze leren je noten lezen en zo. Ik dacht fuck that. Ik wil gewoon mijn ogen dichtdoen en voelen wat ik zing. Ik ben dan ook niet terug gegaan. Ik ben wel hard voor mezelf. Zelfs als een show goed is gegaan, weet ik altijd wel iets te bedenken wat beter had gekund."

Is een optreden ook een keer flink misgegaan?
"Een van de ergste shows die ik heb gehad, stamt uit de tijd voordat ik bekend was. Ik stond in een overvolle pub en moest om middernacht op, maar ik dacht dat ik om negen uur zou beginnen, dus ik was al begonnen met drinken. Vervolgens stond ik stomdronken op het podium. Ik viel van mijn stoel en zong 'Hometown Glory' in ongeveer twintig seconden. Het was fucking bad!"

Wat staat je nu te wachten?
"Ik ga me voorbereiden op mijn tour. Ik begin in april in Europa (8 april Paradiso, Amsterdam - PL), een maand later ga ik naar Engeland en in juni en juli zal Amerika aan me moeten geloven. Misschien kom ik nog een keer speciaal naar Nederland voor een groots opgezette soloshow. Symphonica in Rosso? Dat zou het best kunnen zijn, het is in ieder geval een immense show. Maar er is nog niets zeker. De onderhandelingen zijn nog bezig."